کد مطلب:28994 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
شگفتا از این قصه پر غصّه! پیامبر صلی الله علیه وآله گویا این همه را در آینه زمان می نگرد:نامردی ها، حرمت شكنی ها، تنها گذاردن علی علیه السلام، ستم رواداری به علی علیه السلام، و... آری؛ این همه را می نگرد و می گوید: امّت، پس از من بر تو نیرنگ خواهند كرد.[2]. و علی علیه السلام را در آغوش می گیرد و اشك می ریزد و از مظلومیت فردای او با وی سخن می گوید. علی علیه السلام این لحظات را چنین گزارش نموده است: پیامبر خدا مرا در آغوش گرفت و شروع به گریستن كرد. پرسیدم:چرا گریه می كنی؟ فرمود:«[ به سبب ]كینه های مردم كه جز پس از من علیه تو آشكار نخواهند كرد».[3]. شگفتا، پیامبر خداصلی الله علیه وآله مولا را از میان همگان برای «اخوّت» بر می گزیند، و به حكم الهی درهای همه خانه ها را به مسجد می بندد، جز خانه علی علیه السلام را. بارهای بار به عظمت و والایی او تصریح می كند و در پیش دید امّت - بدان گونه كه آوردیم - او را می ستاید و ستم به او را ستم به خود، و دشنام به او را دشنام به خود وخدا می شناساند؛ امّا با قلبی آكنده از اندوه «مظلومیتش» را نیز رقم می زند ودر فرجام به خون نشستن آن چهره بی بدیل تاریخ را و درد گذاری سوزش را با این عبارت كه: «پدرم فدای تنهایِ شهید». واین كه: تو كشته می شوی و این از این (محاسنت از خون سرت) رنگین می شود.[4]. بدین سان، علی علیه السلام در تمام ابعاد انسانی بی همتاست وشگفتا كه در مظلومیت نیز. با عنایت به نكاتی كه شرح آن گذشت، اینك متن بخشی از سخنان پیامبر خداصلی الله علیه وآله درباره علی علیه السلام می آید.
این همه تأكید بر نمایاندن شخصیت علی علیه السلام چرا؟ این همه ارجگزاری ها وبزرگداری ها چرا؟ علی علیه السلام بزرگ است وبزرگ تر از آن كه مرغ وهْم بر ستیغ شخصیت او فراز آید.[1] علی علیه السلام چهره ای است كه باید شناسانده شود؛ امّا آن همه تأكید بر لزوم دوستی علی، همراهی با علی، هشدار به كسی كه با علی درافتد و حرمت حریم او را بشكند، و... چرا؟